Η ζωή τρέπεται. Μη
γεράσεις λουλουδάκι.
Προσωπάκι τρυφερό χαμήλωσε
λιγάκι!
Κι απ’ εδώ τα κρίνα
φεύγουν,
τα νεράντζια σιγοπαίρνουν
ό,τι μάζευαν καιρό.
Απ’ εδώ δε θα περάσεις,
δεν περνάω μήτε γω!
Όταν άρεις λουλουδάκι απ’
τις έγνοιες τη ματιά,
όταν η σημαία θα’ ναι στις
χαρές του δυόσμου τούτου..
δε φοβάσαι προσωπάκι για
της νιότης τα σκαλιά.
Σ’ άσπρες, φωτεινές
ημέρες, ηλιόλουστες με ζάρες
και τις έγνοιες θα’ χεις
θάψει και το δίκιο σου θα βρεις.
© Δημήτρης Δικαίος