Υπήρξαμε, νομίζω, τρόφιμοι μιας άνοστης εποχής. Σπαταλήσαμε κάθε Κυριακή με ένα φραπέ στο χέρι. Η κάθε άνοιξη, μοιάζει με νεκρώσιμη ακολουθία και πομπή σκελετωμένων στιγμών. Αδύναμοι άνθρωποι, αντιμέτωποι με μια δυσβάσταχτη καθημερινότητα.
Αποκαμωθήκαμε, καταλήγοντας σήμερα να διψάμε κακοποίηση. Συνηθίσαμε στο βιασμό και την εκμετάλλευση. Αλλοιωμένοι, αλιεύουμε καθαρούς οργανισμούς. Εκπαιδευτήκαμε έτσι, ώστε να ηγούμεθα των νεοσυλλέκτων. Οι μαθητές μιας ξύλινης παιδείας, αποτελούνε στόχο. Είμαστε όλοι, στόχος. Μας αγαπάνε, μας περιποιούνται όσο τους εξυπηρετούμε και δηλώνουμε πρόθυμοι να μην παρεκκλίνουμε της πεπατημένης. Μαθητές μιας συστημικής νοοτροπίας που κατακεραυνώνει την ελεύθερη βούληση του ατόμου και επιθυμεί την αποδόμηση κάθε αξίας και ιδιαιτερότητας.
Αυτά τα παιδιά, που επαναστατούν σήμερα, μπουκώνοντας το κλιμακοστάσιο μιας τράπεζας με οργή, θα φτύσουν την οργή αυτή αύριο, στους θετούς γονείς τους. Αν δεν το πράξουν, θα απορροφηθούν αυτόματα από την κοινωνία των απράκτων, μέλη της οποίας είμαστε όλοι. Ερημωμένες ψυχές, φιλήσυχοι πολίτες, αποδεκατισμένοι ψηφοφόροι που λησμονήσαμε κάθε τι ανθρώπινο και μπουσουλάμε αδέσποτοι.
Εντέλει, αποζητούμε μια σωτήρια διέξοδο μέσα από ξεπερασμένες εκλογικές διαδικασίες, επισημαίνοντας, ο καθένας από εμάς στον κύκλο του, την ανάγκη ύπαρξης ή εύρεσης ενός σωτήρα. Εκατομμύρια αποδεκατισμένοι περιμένουν ένα θαύμα. Το θαύμα, περίπου ή ακριβώς, δε χαρίζεται αλλά, δημιουργείται.
Η στρατευμένη τέχνη, οι στρατευμένοι άνθρωποι, εμποδίζουν αυτό το θαύμα, αποσκοπώντας στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής. Μια κοινωνική έκρηξη προϋποθέτει κοινωνική συνοχή, καθαίρεση του πολλά υποσχόμενου σωτήρα (απ’ όπου και αν προέρχεται), ενορχήστρωση με τις ανοιχτές πληγές της κοινωνίας, τις ανοιχτές συζητήσεις και σύμπραξη με τις συλλογικές αποφάσεις των ομάδων.
Όσο το κράτος είναι εχθρικό προς τον πολίτη, ο πολίτης, το λιγότερο που έχει να πράξει, είναι να, είναι εχθρικός απέναντι στο κράτος στηρίζοντας κάθε αντι-εξουσιαστική κίνηση.Τηρώντας καθημερινά σκληρή αντίσταση απέναντι σε αυτό.
Όταν και όποτε, το κράτος γίνει φιλικό απέναντι στον πολίτη, καμία στάση ή αντι-εξουσιαστική μορφή αντίστασης, δεν έχει θέση στην κοινωνία.
Δημ. Δικαίος